سنگ تراش

روزي سنگ تراشي بود كه از خويش و موقعيتش در زندگي ناراضي بود؛ يك روز از مقابل منزل بازرگاني رد ميشد و نگاهي به خانه وي انداخت وبا خود گفت: �با اين همه دارائي مسلما بسيار قدرتمند است� و آرزو كرد "اي كاش بازرگان بود و اينچنين زندگي ساده اي نداشت".

ناگهان او ثروتمند شد و به قدرت و تجملاتي كه در رويا ديده بود رسيد وليكن ناگهان يك مقام عالي رتبه را بر روي تخت رواني را ديد كه سربازان او را اسكورت ميكردند و ديگران تعظيم ميكردند ؛ ناگهان با خود گفت: �عجب قدرتي؛ كاش اينچنين بودم� .

ناگهان او عالي رتبه شد و سوار بر تخت روان بود و در روز گرم تا بستاني؛ نگاهي به خورشيد انداخت و ديد كه خورشيد مغرورانه به كار خود مشغول است و به حضور او توجهي نميكند و با خود گفت: �عجب قدرتي؛ كاش ميتوانستم خورشيد باشم�.

پس او خورشيد شد و لي با تندي به همه مي تابيد و مزارع را سوزاند و كشاورزان و كارگران او را لعنت ميكردند؛ ناگهاني ابري آمد و مابين او و زمين قرار گرفت و قدرت او كم شد و با خود گفت: �اي كاش ابر بودم�.

او ابر شد و مدام برسر روستائيان و مزارع باريد و همگان بر سر او فرياد ميزدند؛ ناگهان بادي آمد و او را كنار زد و با خود گفت: �عجب قدرتي؛ اي كاش باد بودم�.

او سپس بادشد كه خانه ها را بهم ريخت و درختان را از ريشه شكست وديگر همه از او مي ترسيدند؛ ناگهان متوجه شد كه با چيزي مواجه شده كه اصلا تكاني نميخورد ؛ آن چيز كوه و يا يك سنگ بزرگ و بلند بود و با خود گفت: �عجب سنگ قدرتمندي؛ اي كاش سنگ بودم�.

پس او سنگ شد و قوي تر از همه چيز بر روي زمين؛ اما همانطور كه ايستاد ه بود؛ صداي چكشي را شنيد كه يك قلم را در صخره ي سخت مي كوبد؛‌ در خود احساس كرد كه در حال تغيير كردن است؛ با خود فكر كرد و گفت: � ديگر چه چيزي ميتواند از من سنگ بزرگ قوي تر باشد؟�؛ به پائين نگاهي كرد و در زير دست خويش چهره يك سنگ تراش را ديد وبا خود گفت: �اي كاش همان سنگتراش بودم� و ......................

� بنجامين هف �

جمعه 25 دی 1388 - 12:54:02 PM